Od razu zaznaczę, że nie widziałam filmu (tylko pierwsze sceny przypadkiem, zrezygnowałam z oglądania żeby zapoznać się najpierw z materiałem źródłowym, jestem może w 2/3 książki) i mam kilka refleksji do Twojej wypowiedzi. Po pierwsze nie znam się do końca na modzie czasów Austen, ale widziałam sceny z trzech ekranizacji - dwie ekranizacje Dumy i Uprzedzenia oraz Rozważną i Romantyczna z 1995 roku i w dwóch z nich (poza D&U z Keirą Knightly) uderzało mnie to jak bardzo wyeksponowane piersi mają bohaterki w towarzystwie - nie jestem zakonnicą, ale czułabym się w takiej niezręcznie, chociaż żyję w zupełnie innych czasach. Nie będę udawać, że znam się na modzie angielskiej tej epoki, ale podobne kroje pamiętam u prostytutek w jakimś filmie o rewolucji francuskiej, czyli w podobnych czasach. Mimo to ciężko odmówić filmom uroku i Mansfield Park pewnie po prostu wpisało się w taką głupią tendencję, co wybaczę jeżeli reszta mnie nie zawiedzie, w co jednak wątpię.
(I żeby nie było - uważam D&U z 2005 roku za słabą ekranizację, bo chociaż stroje przypadły mi do gustu bardziej to jednak o wiele bardziej razi mnie nieznajomość manier tamtych czasów i jakieś egzaltowane pokrzykiwania na deszczu i egzaltowane czułości między dwojgiem niepoślubionych sobie ludzi)
Wybór Billie Piper na Fanny Price to jakaś okrutna pomyłka. Po pierwsze bohaterka ma osiemnaście lat, jest zastraszoną, chorowitą myszką w książce. Filmowa Fanny jest grana przez dwudziestoczteroletnią kobietę, która moim zdaniem wygląda na jeszcze więcej, w dodatku jeżeli to co mówisz o ADHD i roześmianiu cały czas jest prawdą to faktycznie beznadziejna reżyseria i totalne zaprzeczenie tego kim panna Price jest w książce.
Edmund jest nawet w książce zupełnie nieinteresującą postacią i niemal moralizatorską kukłą. Jedyna rzecz, która nadaje mu jakichkolwiek rumieńców jest słabość do panny Crawford. Moim zdaniem od mało którego aktora można oczekiwać, że tchnie w tę beznadziejną postać tyle życia by powyższe zmienić. Tak bezjajeczny bohater wypada lepiej chyba tylko obok Edwarda z R&R.

Moim zdaniem najlepiej modę epoki regencji oddaje „Duma i Uprzedzenie z 1995 roku.
I tak zgadzam się że w tamtych czasach kobiety eksponowały trochę biust, jednak w tym filmie Fanny nosi niechlujne suknie z bardzo wyciętym gorsetem który dodatkowo go eksponuje. To sprawia że w połączeniu z jej wiecznie rozpuszczonymi i nieuczesanymi włosami wygląda jak dama lekkich obyczajów. http://i1.ytimg.com/vi/ITTOjLzIHek/hqdefault.jpg .
Zgadzam się co do postaci Edmunda, jednak aktor moim zdaniem był zbyt drętwy w tej roli, moim zdaniem dużo lepiej wypadł aktor grający w adaptacji z lat 80-tych która jest dużo lepsza.

Zgadzam się i z modą, i z Edmundem. Ekranizacja z lat 80. podoba mi się najbardziej, mimo że jest nudnawa. Za to jest wierna.